Momenteel voeren in het Haagse de vakcentrales/bonden en de defensietop overleg over nieuwe arbeidsvoorwaarden. Een deel van de onderwerpen zijn voortzettingen van eerdere tussentijdse akkoorden. Wat verder op de agenda staat is natuurlijk geheim. Want stel je voor dat voorstellen uitlekken! Dan zou iedere werknemer er een mening over kunnen hebben en dat is alleen maar lastig. “Kennis is macht; als je deze deelt tel je niet meer mee” lijkt de gedachten.
„Kennis is macht; als je deze deelt tel je niet meer mee”
Een vraag is …. “zijn er wel voorstellen van de kant van de centrales/bonden?” Waarom zou je je broodheer het lastig maken, terwijl je kunt wachten op de voorstellen gedaan door Defensie. Als je kijkt naar de afgelopen arbeidsvoorwaarden akkoorden die zijn gesloten, blijkt nergens uit dat hard is gevochten voor het personeel. Eigenlijk volgen de centrales getrouw de voorstellen van de werkgevers.
Nu is het ook lastig voor de centrales/ bonden om met een vuist op tafel te kunnen slaan. De laatste keer dat een actie is georganiseerd ten behoeve van betere arbeidsvoorwaarden voor het personeel, kreeg men slechts een tientallen werknemers/kaderleden op de been die tijdens de pauze bij de hoofdentree van het ministerie stonden te demonstreren.
Het leek er zeer op dat de gevestigde bonden niet echt de eigen achterban kunnen mobiliseren. De vraag rijst dan ook: “wat is nog de achterban van de bonden en wie vertegenwoordigen zij nog? Hoeveel mensen zijn nog lid van een vakbond?“
Defensie weet dat. Zij financiert de vakcentrales per actief dienend lid. Dit zijn forse bedragen waarmee de bonden hun ‘ondernemingen’ goed mee kunnen financieren.
Hierdoor lijkt een impasse te zijn ontstaan waarbij Defensie goed wegkomt. Defensie betaald zijn overlegpartners voor het aanzitten bij het overleg met als tegenprestatie geen moeilijke vragen stellen. Aangezien de achterban van bonden sinds jaar en dag kleiner wordt, worden de defensiesubsidies voor overleg steeds essentiëler als bron van inkomsten voor de bonden.
„Wiens brood men eet, diens woord men spreekt”
Zou het niet handiger zijn om het overleg meer ‘smart’ te maken. Anno 2018 zijn we allemaal verbonden via het internet/intranet. Defensie heeft een 100% bereik bij de achterban. In plaats van overleggen in gesubsidieerde ivoren torentjes moet het toch mogelijk zijn om meer arbeidsvoorwaarden à la card via digitale tools de werknemers te laten doen toekomen. Middels stemknoppen/polls etc. kan men een goed inzicht krijgen wat de werknemer wel of niet belangrijk vindt. Voorstellen kunnen worden ingebracht middels medezeggenschap. Het geld/subsidie voor het voeren van het arbeidsvoorwaarden-overleg kan dan terug naar de werknemers waardoor er meer geld is voor salaris-verhogingen en dergelijke.
Bonden worden dan verplicht echt onafhankelijk te zijn en te werken waardoor de titel van dit stuk niet van toepassing hoeft te zijn.
Bron: Putdeksel
