Defensie informeert steeds de Tweede Kamer als weer een hoofdpijndossier de kop opsteekt. Vaak worden standpunten ingenomen gebaseerd op onderzoeken die zijn uitgevoerd door TNO en RIVM. Dikke onderzoeksrapporten (altijd met de conclusie dat vervolgonderzoek moet plaatsvinden) wijzen zelden Defensie als verantwoordelijke aan …. maar de mensen blijven wel ziek, worden ontslagen of ontsporen volledig!
En wat doet Defensie
Defensie is dit jaar het Battlefield Casualties (BFC)-onderzoek begonnen, het grootste en meest diepgaande militair medisch onderzoek onder Afghanistan-veteranen. Het moet de vraag beantwoorden hoe de operationele militaire geneeskunde beter kan. Het onderzoek betreft zowel Afghanistan-veteranen die gebruik hebben moeten maken van de gezondheidszorg als teruggekeerde militairen zonder letsel. Het onderzoek komt voort uit de wens diverse onderzoeken van verschillende medische disciplines beter te stroomlijnen en militairen niet te overspoelen met diverse vragenlijsten.
De hele medische logistieke keten wordt in het onderzoek geanalyseerd:
- het opwerktraject,
- de pre-hospitale zorg,
- chirurgische ingrepen in het uitzendgebied,
- de repatriëring,
- postoperatieve behandelingen,
- het revalidatietraject tot en met de nazorg.
De betrokken onderzoekers komen uit diverse medische specialisaties: orthopedie en (trauma)chirurgie, epidemiologie, geestelijke gezondheidszorg en revalidatiegeneeskunde.
De ISAF-missie in Uruzgan van februari 2006 tot augustus 2010 was een van de grootste militaire operaties van de Nederlandse krijgsmacht. In totaal zijn bijna 20.000 militairen uitgezonden naar Afghanistan, waarvan ongeveer 25 procent meer dan 1 keer. In die periode liepen 144 militairen lichamelijke verwondingen op als gevolg van krijgshandelingen, debattlefield injuries.
En wat doet Defensie om toch haar gelijk te krijgen – een schrijnend voorbeeld
Fred Spijkers werkte als bedrijfsmaatschappelijk werker bij het ministerie van Defensie. Toen de mijnexpert Rob Ovaa in 1984 bij een ongeluk met een Nederlandse AP-23 mijn om het leven kwam, kreeg Spijkers opdracht de weduwe, Marjolein Ovaa, te vertellen dat haar man door eigen nalatigheid was omgekomen. Spijkers vermoedde echter dat mijnen van dat type ondeugdelijk waren omdat al eerder een dodelijk ongeluk had plaatsgevonden waarbij zes dienstplichtigen waren omgekomen.
Tijdens het gesprek met de weduwe op 14 september 1984 maakte Spijkers duidelijk dat hij was gestuurd en niet achter zijn boodschap stond. Vervolgens begon hij een onderzoek. Hij ontdekte dat al sinds 1970 bekend was dat de door Eurometaal geproduceerde mijnen ondeugdelijk waren. Hierop liet zijn chef door de Marine Inlichtingendienst (MARID) en Landmacht Inlichtingendienst (LAMID) een onderzoek uitvoeren naar Spijkers. Op 13 mei 1986 gaf de LAMID Spijkers de kwalificatie “politiek crimineel” mee. Het jaar daarop werd Spijkers psychiatrisch onderzocht. Hij werd als paranoïde en schizofreen omschreven en kwam in de WAO terecht.
Per 1 september 1998 werd betaling van zijn inkomen en zijn pensioenvoorziening gestaakt. Na jarenlange strijd volgde bemiddeling door de Nationale Ombudsman en een onderzoek door KPMG. In een zogeheten vaststellingsovereenkomst erkende het ministerie van Defensie op 29 november 2002 dat het Spijkers, de Tweede Kamer, de media en de samenleving achttien jaar lang systematisch had misleid (volgens journalist Alexander Nijeboer in zijn boek “Een man tegen de staat” werd de Tweede Kamer 49 keer voorgelogen). Spijkers werd een schadevergoeding toegezegd, plus een vergoeding van juridische en medische kosten. Spijkers zou worden gerehabiliteerd en zijn dossiers zouden worden geschoond van kwalificaties als “politiek crimineel” en “politiek psychiatrisch geval”.
Ook Marjolein Ovaa en haar twee kinderen kregen een schadevergoeding. Spijkers en Ovaa zouden beiden koninklijk worden onderscheiden. Ook zou Spijkers wachtgeld ontvangen over de periode 1993 – 2011.
Op 29 augustus 2005 liet staatssecretaris van Defensie Van der Knaap de Tweede Kamer weten dat de archiefstukken over Fred Spijkers pas 50 tot 70 jaar na diens dood openbaar zullen worden. Ook meldde Van der Knaap dat hij de juridische en medische kosten van Spijkers niet zou vergoeden. In september van dat jaar kreeg Spijkers in strijd met de gemaakte afspraken toch een belastingaanslag van € 900.000 opgelegd over de toegekende schadevergoeding. Op 18 oktober maakte Spijkers in het programma Nova bekend dat hij enkele jaren eerder door toenmalig staatssecretaris van Defensie Henk van Hoof was bedreigd met “een dodelijk wapen” als hij de stukken waarover hij beschikte naar buiten zou brengen.
Bronnen: Ministerie van Defensie
Rijksoverheid
Stichting LAKA, Documentatie en Onderzoekscentrum Kernenergie
AFMP
Wikipedia
NU.nl
VBM/NOV
chemiezone.nl
anarchiel.com
hoorwijzer.nl / NVVS
PW De Gids Vakbase
Veteraneninstituut
ACOM
NOS
Het echte nieuws
Henk Niggebrugge
RIVM
