Defensie is nog steeds aan het reorganiseren. Het streven van defensie hierbij is om een ieder gelijke kansen en behandeling te geven. In de regeling Sociaal Beleidskader Defensie 2012 (SBK 2012) zijn de afspraken neergelegd over de voorzieningen en instrumenten om personele gevolgen van de reorganisatie op te vangen. De praktijk blijkt echter een stuk weerbarstiger en werkt de SBK regeling alleen gunstig voor Defensie als werkgever die op een makkelijke manier van het personeel af komt.
Het doel van het SBK 2012 is zoveel mogelijk overtolligheid te beperken. Dit gebeurt momenteel door stimuleren van vrijwillig vertrek van het personeel. De begeleiding en bemiddeling naar werk buiten Defensie vindt plaats door begeleidings- en bemiddelingsorganisaties. De beschikbare middelen binnen de regeling in geval van vrijwillig ontslag zijn een stimuleringspremie, het gegarandeerde maandelijks inkomen en loonaanvulling.
In de praktijk blijkt dat meerdere knelpunten bestaan, waar Defensie totaal geen rekening mee heeft gehouden. Er wordt veelvuldig melding gemaakt dat militairen, die met “vrijwillig” ontslag zijn gegaan, door gebrek aan begeleiding in de burgermaatschappij falen in hun nieuwe baan.
Een veel groter probleem vormt het zogenaamde verdringingssyndroom dat door de SBK-regeling wordt veroorzaakt. In het bedrijfsleven worden de militairen met open armen ontvangen, omdat zij door de stimuleringsregeling net zo duur en soms zelfs goedkoper zijn dan de werknemers die uit de MOE-landen komen. Door het op deze wijze herplaatsen van militairen in de maatschappij, worden zij bevoordeeld ten opzichte van de burger werkzoekende.
Deze “voordeel” positie zal echter snel verdwijnen want, zodra de stimuleringsregeling ten einde is, vallen de militairen terug in een (veel) lager salaris of verliezen hun (tijdelijk) werk. Onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat werkgevers er niet meer voor kiezen om personeel vast in dienst te nemen.
Het komt er dus op neer dat de militair wordt gedumpt!
