Een notitie van het bestuur van het ambtenarenpensioenfonds lekte uit naar onder andere de Telegraaf. Cijfers die het fonds normaal achterhoudt werden daardoor openbaar. Daaruit blijkt: de sociale partners (vakbonden) ondermijnen moedwillig de financiële positie van het fonds.
Alle pensioenfondsen hebben de mond vol over transparantie en goede communicatie. In de praktijk blijft dat echter bij mooie woorden. Belangrijke kerncijfers zijn niet openbaar, en op pensioenoverzichten ontbreekt nog steeds elke informatie over de (grote) financiële risico’s waaraan onwetende gepensioneerden bloot staan.
Op een van de bijeenkomsten met het ABP bestuur vroegen deelnemers hoe groot de kans was dat er binnen een jaar weer gekort moest worden. De bestuurders wilden op deze vraag geen concreet antwoord geven. Waarom niet? Misschien kon men die kansen gewoonweg niet inschatten? Uit de gelekte stukken blijkt nu dat die cijfers er gewoon zijn. Bij ongewijzigd beleid is die kans volgens het bestuur 14%.
Nu is het bewust niet communiceren van cijfers kwalijk (waarom mogen gepensioneerden niet weten waar ze aan toe zijn?). Een ander getal trok echter nog meer de aandacht van de ODB: de premiedekkingsgraad. Dit is een getal dat aangeeft of het pensioenfondsbestuur wel genoeg premie heft. U raadt het al: dat ziet er bij ABP niet zo best uit.
De premiedekkingsgraad van ABP is 80% . Dit betekent dat voor elke 800 euro premie die bij ABP binnenkomt, het tekort van het fonds met 200 euro toeneemt. Dit is overigens nog zonder de effecten van het onlangs gesloten loonakkoord, waardoor de situatie zelfs nog slechter wordt.
Je vraagt je af hoe dit mogelijk is. Het fonds heeft al een flink tekort en dan rekent het bestuur ook nog eens een te lage premie waardoor het tekort nóg groter wordt. Daar is slechts een woord voor: wanbestuur. Verrast is de ODB niet. Het is namelijk algemeen bekend dat er al sinds jaar en dag sprake is van belangenverstrengeling in het bestuur en dat de gepresenteerde cijfers al jaren kunstmatig te rooskleurig worden gepresenteerd. De ODB heeft hierover al vanaf 2005 al meerdere malen over gepubliceerd.
Het ABP wordt bestuurd door de sociale partners; vertegenwoordigers van vakbonden en werkgevers. Dat zijn dezelfde sociale partners die ook de cao-onderhandelingen voeren. Een lagere pensioenpremie kan bij zulke cao-onderhandelingen een mooi smeermiddel zijn voor een akkoord. Een lagere premie betekent immers voor de werkgevers lagere loonkosten en/of hogere lonen. Alleen de (toekomstig) gepensioneerde is de dupe.
Gezien deze belangenverstrengeling is het niet vreemd dat het pensioenfondsbestuur de neiging heeft met te lage premies te rekenen. Hoe groot het probleem was, konden wij pensioenbetalers nooit weten, de gegevens werden zorgvuldig voor de leden van de pensioenfondsen verborgen. Dat maakt de uitgelekte notitie zo belangwekkend. Het feit dat de sociale partners zelfs in het licht van de huidige tekorten bereid zijn het eigen pensioenfonds zo fors uit te hollen is schokkend en in de ogen van de ODB onverstandig.
Het is de hoogste tijd dat er een eind wordt gemaakt aan deze misstanden. Het wordt tijd dat sociale partners en politiek eens stoppen met elkaar de hand boven het hoofd te houden. Het gaat immers om de pensioenen van miljoenen mensen en deze belangenverstrengeling kan gewoon niet door de beugel. De grote vraag is wie durft deze Gordiaanse knoop doormidden te hakken of te ontwarren? De vakbonden zelf leveren vast niet graag hun invloedrijke baantjes in het pensioenfondsbestuur in. Het kabinet Rutte II is als werkgever bovendien maar wat blij met lagere pensioenpremies.
Zelfs de vakbonden (helaas geen ODB!) die in het toezicht zitten zullen uiteindelijk ethische bezwaren voelen tegen dit misbruik van vertrouwen dat in hen gesteld is. Bovendien snappen vakbonden donders goed dat de gepresenteerde cijfers hun geloofwaardigheid fors ondermijnen. Als je als vakbondsbestuurder bij een fonds in de problemen 20% te weinig premie rekent, en liegt over de gevolgen, hoor je gewoon thuis in de categorie Henk Krol cq Bram Moskovisch.
Ons pensioenstelsel draait om gigantische belangen: meer dan € 1.200 miljard heeft Nederland in de pensioenpotten staan. Hetgeen veel is….heel veel, maar bij lange na niet genoeg om de riante beloftes waar te maken. Oorzaak een generatieconflict aangejaagd door de vergrijzing. Niet omdat de ODB op een conflict uit is -allerminst!- maar omdat ons pensioenstelsel nu eenmaal zo in elkaar zit. De ODB pleit daarom al jaren -als een van de eersten! (2005)- voor een grondige herziening van ons pensioenstelsel.
bron:ABP/RTL/De Telegraaf/Ilja Boelaars/ODB
