Afgelopen jaar hebben de ODB en de CMHF een punt gezet achter de samenwerking. Dat was het einde van een slecht huwelijk. Een huwelijk dat tot stand is gekomen doordat het Ministerie van Defensie de ODB (en de CMHF) dwong tot een samenwerking.
Het Ministerie maakt het vrije vakbonden als de ODB lastig om haar werkzaamheden goed te kunnen doen en dus de ODB moest aangesloten zijn bij één van de vier erkende centrales, waarvan de CMHF er één is. Deze vakcentrales mogen dan voorwaarden opstellen waaraan nieuwkomers als de ODB moeten voldoen. Het komt er op neer dat de ‘oude’ gevestigde vakbonden (die de scepter in de vakcentrales zwaaien) bepalen waaraan nieuwe vakbonden zich moeten houden. Een rol die slecht past bij de ODB.
… de ODB AANGESLOTEN ZIJN BIJ ÉÉN VAN DE VIER ERKENDE CENTRALES …
Onderdeel van het huwelijk tussen de ODB en de CMHF was dat de ODB geld moest betalen voor het lidmaatschap, waarvoor de ODB weinig terugkreeg. Een vreemde constructie, aangezien de andere vakcentrales (en aangesloten vakbonden) hun financiële bestaansrecht ontlenen aan subsidies uit het Ministerie van Defensie. In totaal ontvangen de vakcentrales (en vakbonden) fors meer geld uit subsidies dan uit contributies. Tegenover het gemiddelde van €15 aan contributies staat om en nabij €70 aan subsidies per lid. Meer dan 80% van de inkomsten van de ‘oude’ gevestigde vakbonden komt voort uit subsidies. Toch wilde de CMHF dat de ODB geld moest betalen enkel en alleen om aangesloten te blijven! De enige inkomsten voor de ODB zijn en waren de contributiegelden.
Dit was een onhoudbare positie. Toen bleek dat de CMHF tonnen aan subsidies ontving, dus ook voor leden van de ODB (!), heeft het bestuur van de ODB bij de CMHF duidelijk gemaakt aanspraak te willen maken op deze gelden. Sindsdien is het, door het Ministerie van Defensie gedwongen huwelijk, snel verslechterd. De CMHF wilde hierover niet in gesprek. De ODB vond dat de CMHF hiermee in gebreke bleef (door haar wettelijke taak niet uit te voeren én door iedere vorm van normale communicatie uit de weg te gaan) en schortte de contributie (bijna € 10000 per jaar) op. De rechter vond dat de ODB hiermee te snel gehandeld had en vond dat de ODB contributie aan de CMHF verschuldigd was.
Aangezien de ODB nooit subsidies heeft ontvangen vanuit het Ministerie van Defensie zoals alle andere vakbonden was het lastig om het bedrag in één termijn te voldoen. De ODB heeft dit bij de CMHF meermaals duidelijk gemaakt en gevraagd om het bedrag in termijnen te betalen. De CMHF heeft dat pertinent geweigerd en daarmee is een nieuw hoofdstuk aangebroken in de moeizame verhoudingen tussen de ODB en de voormalige vakcentrale.
… HET WAS DE cmhf niet te doen om tot een oplossing te komen …
Voor de ODB is het wederom duidelijk dat het de CMHF niet te doen is om tot een goede oplossing te komen, maar om de ODB zoveel mogelijk dwars te zitten. En daarvoor zijn een hoop juridische trucs. Per slot van rekening is de ODB op dit moment de enige vakbond die niet aan de financiële leiband ligt van het Ministerie van Defensie zoals alle andere vakbonden en dat wil men vanuit zowel het Ministerie als vanuit de vakcentrales en daarbij aangesloten vakbonden zo snel mogelijk ongedaan maken. Overleg met het personeel is leuk en aardig, maar dan wel op voorwaarden van het Ministerie van Defensie. De ODB is luis in de pels van Defensie en dat wordt natuurlijk niet overal even sterk gewaardeerd.
Bron: bestuur ODB
Foto: redactie/mijnvakbond.nl
