Her-activering van de dienstplicht, een (on)zinnig voorstel? Het voortbestaan van de Nederlandse samenleving wordt bepaald door een aantal veiligheidsbelangen zoals deze zijn vastgelegd door de regering in beleid. Twee van deze belangen worden geraakt in de discussie over de her-activering van de dienstplicht. De initiatiefnota over de activering van de opkomstplicht, zoals ingediend door Joram van Klaveren (Voor Nederland (VNL)) bij de vaste Kamercommissie voor Defensie, werd op 9 februari van dit jaar zoals verwacht weggehoond. Maar is dat terecht?
Wij kennen allereerst het territoriale veiligheidsbelang
Op dit moment is de dreiging vanuit Rusland de belangrijkste territoriale dreiging. Wij kennen ook het sociaal politieke veiligheidsbelang. Meer specifiek: het Jihadisme, de radicalisering, de moord op Theo van Gogh, de aanslagen in Parijs of Kopenhagen. Deze zetten allemaal onze sociale en politieke veiligheid onder druk en stellen deze ter discussie.
In het voorstel van Van Klaveren wordt een dienstplicht voorgesteld van zes maanden. In zes maanden is het volgens de CMHF Sector Defensie echter onmogelijk om hieraan een wezenlijke bijdrage te leveren; immers het opleiden, trainen en vormen van mannen en vrouwen om een succesvolle rol te kunnen spelen op het moderne complexe gevechtsveld kost tijd, heel veel tijd! In tegendeel, zes maanden zal Defensie hinderen in het bereiken van zijn primaire doelstelling. Minimaal 12 maanden zal moeten worden besteed aan opleiding en inzet van dienstplichtigen.
Het boek Sousmission (onderwerping) van de Fransman Michel Houellebecq beschrijft hoe het land van Liberté, Egalité en Fraternité uiteindelijk heel gelaten terechtkomt onder het juk van de sharia. De Franse filosoof Alain Finkielkraut schrijft: “Verandering is niet meer wat wij doen of waar wij naar streven, maar het overkomt ons”. Daarom is het goed om met enige afstand naar de discussie in Nederland te kijken en hoe wij omgaan met de dreiging voor onze sociale en politieke veiligheid.
De discussie in Nederland wordt met name gevoerd over het verdedigen tegen de gevolgen van de genoemde ontwikkelingen. En dan nog specifiek over de militaire hardware zoals; politie uitrusten met zwaardere wapens, uitbreiding takenpakket van de Koninklijke Marechaussee, inzetten van delen van het leger. Dat zijn allemaal verdedigende maatregelen, symptoom bestrijding, maar je pakt de dieper liggende oorzaak niet aan.
Waar ligt die oorzaak?
De oorzaak ligt in onze eigen maatschappij. Wij moeten weer bewust worden van én emotie krijgen bij onze eigen waarden en normen. Onze rechten, zoals vrijheid van godsdienst, vrijheid van meningsuiting, recht op vereniging en vergadering, etc. Maar ook onze plichten, zoals de plicht om niet alleen te profiteren van de samenleving maar deze ook te moeten dienen. Onze vrije, seculiere samenleving is niet gratis en mag dit ook niet zijn. Daar moeten wij iets voor over hebben.
Bijvoorbeeld door de dienstplicht oude stijl te veranderen in dienplicht voor alle jongeren zoals:
- dienen in het leger
- dienen in de zorg
- dienen in natuur en landschap
- dienen in de overheid
Uit het rapport van het Sociaal Cultureel Planbureau blijkt dat heel veel goed gaat in Nederland. Het probleem ligt echter in de kloof tussen de verschillende culturen die gezamenlijk de Nederlandse samenleving vormen. Elkaar niet (willen) leren kennen en (willen) waarderen.
Juist op deze gebieden zou een dien(st)plicht wellicht een oplossing zijn voor vele zaken. Stel je voor, twaalf maanden van huis en samen met acht man op een kamer. Kamers met mensen vanuit verschillende culturen, milieus en bevolkingsgroepen. Twaalf maanden waarin geen salaris wordt betaald, maar zakgeld. Gedurende deze twaalf maanden is men dienbaar aan de maatschappij, ten dienste van ouderen, zwakkeren en natuur in onze samenleving. En dat alles binnen een militair of toezichthoudend regime, dus niet vrijblijvend. Opdrachten dienen te worden uitgevoerd, tijd is tijd, regels zijn regels. Maar vooral eens niet ten dienste van zichzelf, zoals bijna alles in deze maatschappij van dit moment, maar juist ten dienste van onze democratische maatschappij.
Een dergelijke, verregaande, stap zou wel eens de hierboven geciteerde Franse filosoof in verlegenheid kunnen brengen en een voorbeeld kunnen zijn hoe politieke en sociale stabiliteit opnieuw gaan worden gegrondvest. Niet in een samenleving concurrerend tegen elkaar maar een samenleving die juist verbindt, en dat alles uiteraard niet vrijblijvend. De volgende stap naar een westerse cultuur met zeer wereldse trekken. Een voorbeeld. Wij zijn het aan ons verleden verplicht.
Deze discussie zal vandaag echter wel niet gevoerd worden. Jammer, een gemiste kans.
bron: GOVǀMHB