Eerder dit jaar bent u in vijf artikelen op deze site geïnformeerd dat militairen onterecht te veel pensioenpremie betalen. Dit had te maken met het feit dat burgers in 2004 over gingen naar een middenloonstelsel (MLS) en militairen in het eindloonstelsel (ELS) bleven. Volgens afspraak werden de meerkosten in premie voor het in het eindloon blijven op het militaire personeel afgewenteld, welke anders voor het grootste deel door de werkgever zouden worden betaald.
In de jaren vanaf 2004 tot en met heden betaalden militairen vele jaren een extra opslag op de pensioenpremie. Ik heb in die eerdere artikelen aangetoond dat de gemiddelde kostprijs van het militaire pensioen gebaseerd op het eindloon goedkoper is dan die van het burger middenloonstelsel. De opslagen zijn dus onterecht opgelegd.
In de volgende tabel kunt u zien welke schade u globaal sinds 2004 heeft opgelopen.
Uitgaande van uw huidige rang in 2018 uit de tabel hierboven heb ik ‘de loopbaan teruggerekend’ naar 2004. Het netto tekort is wat u in die jaren vanaf 2004 in uw portemonnee bent misgelopen. Wanneer het bruto tekort (is voor belasting) bij het ABP zou zijn belegd, zou dit op de pensioendatum tot een hogere jaarlijkse pensioenuitkering hebben kunnen leiden zoals in de rechterkolom opgenomen. Circa de helft van deze bedragen is gemoeid met de in rekening gebrachte opslagen. De andere helft bevat het kostenverschil dat er dan nog bestaat met het duurdere middenloonstelsel. U ziet, het gaat om serieus geld.
„Er begint zich van defensiezijde een uitsteltechniek te openbaren …”
Antwoord HDP(?)
In de vorige artikelen ben ik steeds geëindigd met de mededeling dat ik u op de hoogte zou houden. Het wachten was namelijk op het antwoord van de HDP. Dat is er nog steeds niet. Wel komt binnenkort een achterbanraadpleging voor de nieuwe CAO waarin ook een nieuw pensioenstelsel voor militairen wordt geïntroduceerd. En daar kunnen we iets mee. Er begint zich van defensiezijde een uitsteltechniek te openbaren als het gaat om het beantwoorden van mijn vragen. Het is natuurlijk helder dat als niet wordt gekeken en geoordeeld over het huidige te hoge kostenpeil voor militairen, dit zich automatisch voortplant in het nieuwe pensioenstelsel. En wie wil dat nou? Aan het eind van dit artikel leg ik u een keuzestrategie voor hoe u hiermee kunt omgaan in de achterbanraadpleging.
Dan eerst de update
Mijn onderzoek is ondertussen doorgegaan. Daarbij zijn drie nieuwe feiten aan het licht gekomen.
Ten eerste blijkt dat de opslag op de premie die militairen betaalden in 2004 en vermoedelijk ook 2005 op een verkeerde (te hoge) premie is gebaseerd. Uit stukken van het ABP is gebleken dat er indertijd helemaal geen premie voor het eindloon van alleen de populatie militairen bekend was. Er is gebruik gemaakt van het hogere premietarief voor alle ambtenaren. Daarmee is een te hoge opslag ontstaan. Het tarief voor alleen militairen is naar verwachting lager vanwege de lagere gemiddelde leeftijd, een lagere partnergraad en een hoger ‘mannengemiddelde’. Allemaal kosten drukkende factoren.
Ten tweede is in 2006 de aparte opslag weliswaar vervallen, maar nu blijkt dat in 2006 ter vervanging die opslag structureel is gemaakt door de verdeling van de premie over werkgever en werknemer te veranderen van 75%/25% naar 70%/30%. De opslag is dus (zonder communicatie hierover) opgenomen in het totaalbedrag van de pensioenpremie. Evenzo vrolijk werd in 2010 en 2012 opnieuw een aparte opslag toegevoegd. Naast de structurele opslag volgden ook in 2013, 2014, 2017 en 2018 een aparte opslag. Het blijkt dus dat we er nu twee hebben. Eén niet zichtbare die is verwerkt via de structurele pensioenpremie op uw loonstrook en één aparte opslag die nog wel zichtbaar is.
Ten derde betaalt Defensie voor opgebouwde pensioenjaren van voor 2001 nog steeds pensioenen (via het ABP) rechtstreeks uit de begroting. Dit begrotingsbedrag daalt jaarlijks vanwege sterfte. Uit het dossier blijkt dat bij het bepalen of de werkgever wel of niet duurder uit is, géén rekening wordt gehouden met deze jaarlijks dalende uitgaven. Het is toch uiterst vreemd dat deze besparingspost in het geheel niet wordt meegerekend wanneer notabene een kostenvergelijking van werkgeversuitgaven voor pensioen de hoofdreden vormt voor de afspraak dat de militairen de meerprijs moeten betalen van het in het eindloonsysteem blijven?
In de vorige artikelen heb ik steeds aangegeven dat het wachten was op het antwoord van de HDP. Die heb ik daarover voor de zomer van 2017(!) geïnformeerd. Daarnaast heb ik dit de HDP zelf uitgelegd in november 2017. Hij heeft zijn belofte na circa twee weken een antwoord te geven nog niet waar kunnen maken, ook niet na verzoek. Ook de Secretaris-generaal is er met een termijn van een maand niet in geslaagd te antwoorden. Maar daarin staat Defensie niet alleen. Ook het ABP heeft de grootste moeite mijn vragen van medio maart binnen een aanvaardbare termijn te beantwoorden. Ik wacht nog steeds. Hieruit blijkt zo zoetjes aan wel dat iets niet goed zit.
„We zijn nu lang genoeg als wandelende flappentap gebruikt.”
Ik heb nu de vrijheid genomen de vraag aan de Staatssecretaris voor te leggen. Daar kreeg ik per omgaande een ontvangstbevestiging van. Daarnaast heb ik mijn advocaat gevraagd een serie dossierstukken op te vragen via een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur. Ik probeer het momentum er in te houden. We zijn nu lang genoeg als wandelende flappentap gebruikt.
Achterbanraadpleging
En dat brengt me tot slot op een keuzestrategie bij de achterbanraadpleging deze zomer. Alvorens we ‘ja‘ zeggen tegen een nieuwe CAO met een nieuw pensioenstelsel (hoe goed dat er ogenschijnlijk ook uitziet), moeten we verlangen dat de werkgever tekst en uitleg geeft over de te hoge in rekening gebrachte pensioenpremies voor militairen vanaf 2004. Hoe kun je een nieuw stelsel voorleggen als fouten in het oude niet worden gezien en/of erkend? Deze fouten gaan mee over naar het nieuwe systeem.
We moeten dus ‘nee’ zeggen. Eerst moet uitleg volgen met een reparatievoorstel. Een nieuw stelsel gebaseerd op het middenloon wordt vooral geëist door het ABP omdat die vanaf 2019 weigert nog een eindloonstelsel voor militairen te administreren . Het is er de werkgever en bonden dus veel om te doen dit traject te laten slagen.
„Breng dus een strategische ‘nee-stem’ uit!”
Ik ben ervan overtuigt dat door ‘nee’ te zeggen er binnen enkele maanden een antwoord met reparatie komt. Net als vorig jaar met de afgewezen CAO. Breng dus een strategische ‘nee-stem’ uit!
Mocht het tot een rechtszaak komen gaat die vast lang duren. Om uw rechten veilig te stellen is het nodig een stuitingsbrief te versturen (net als bij de affaire met de woekerpolissen).
U kunt op de Facebookpagina ‘powerbynumbers’ een dropbox link vinden met een voorbeeld van de stuitingsbrief zoals ik deze verstuurd heb.
Bron: drs. P.A. Eijkelenkamp, luitenant-kolonel der Artillerie
Foto: AVDD/redactie
