Auftragstaktik! - Onafhankelijke Defensiebond

Eén van de factoren waarom de Oekraïense krijgsmacht zo succesvol is tegen het Russische leger.

De NAVO heeft Oekraïne geholpen bij het verbeteren van hun militaire capaciteiten en bevelsvoering door middel van trainingen en andere ondersteunende maatregelen.

De bevelsvoering binnen de NAVO is gebaseerd op het concept van Auftragstaktik, wat ook wel bekend staat als Mission Command. Dit concept benadrukt het belang van flexibiliteit en initiatief op het niveau van ondergeschikte commandanten, terwijl er tegelijkertijd een duidelijke keten van commando wordt behouden.

Wat is Auftragstaktik?

Auftragstaktik is een Duitse militaire term die verwijst naar een leiderschapsconcept waarbij ondergeschikte eenheden een duidelijke opdracht of doelstelling krijgen, samen met de benodigde middelen, en vervolgens de vrijheid krijgen om de beste koers van actie te bepalen om die opdracht binnen de intentie van de commandant te volbrengen. Dit concept benadrukt het belang van flexibiliteit, initiatief en gedecentraliseerde besluitvorming, terwijl er toch een duidelijke keten van commando wordt behouden.

Het idee achter Auftragstaktik is dat ondergeschikte eenheden een duidelijke opdracht of doelstelling krijgen, samen met de benodigde middelen, en vervolgens de vrijheid krijgen om de beste koers van actie te bepalen om die opdracht binnen de intentie van de commandant te volbrengen. Dit betekent dat ondergeschikte commandanten de vrijheid hebben om zelf beslissingen te nemen over hoe ze hun opdracht het beste kunnen uitvoeren, zonder dat ze daarvoor eerst toestemming hoeven te vragen aan hogere niveaus.

Het concept van Auftragstaktik stelt ondergeschikte commandanten in staat om snel te reageren op veranderende situaties op het slagveld en de effectiviteit van militaire operaties te vergroten. Het bevordert ook de ontwikkeling van leiderschap en verantwoordelijkheid op alle niveaus van de organisatie.

NAVO en Auftragstaktik

De NAVO heeft Auftragstaktik toegepast in haar militaire operaties, waaronder de operaties in Afghanistan en Irak. Het concept is ook geïntegreerd in de NAVO-doctrine en wordt onderwezen aan militairen tijdens trainingen en opleidingen.

In vergelijking met de bevelsvoering in Rusland, die meer gecentraliseerd is en minder ruimte biedt voor initiatief van ondergeschikte commandanten, kan de aanpak van de NAVO met Auftragstaktik een flexibeler en wendbaarder leger opleveren. Het stelt ondergeschikte commandanten in staat om snel te reageren op veranderende situaties op het slagveld en zo de effectiviteit van militaire operaties te vergroten.

Kortom, de bevelsvoering binnen de NAVO is gebaseerd op het concept van Auftragstaktik, wat een flexibele en wendbare aanpak van militaire operaties mogelijk maakt. Dit concept benadrukt het belang van initiatief en verantwoordelijkheid op alle niveaus van de organisatie en stelt ondergeschikte commandanten in staat om snel te reageren op veranderende situaties op het slagveld.

Conflict in de Oekraïne

Sinds 2014 heeft Oekraïne te maken met een conflict in het oosten van het land, waarbij pro-Russische separatisten en Russische troepen betrokken zijn. In reactie daarop heeft de NAVO een aantal maatregelen genomen om de capaciteit van het Oekraïense leger te verbeteren. Een van deze maatregelen is het verlenen van militaire training en ondersteuning aan Oekraïense strijdkrachten, waaronder trainingen in bevelsvoering.

De Joint Training and Evaluation Center (JTEC)

De NAVO heeft verschillende trainingsmissies in Oekraïne opgezet, zoals de Joint Training and Evaluation Center (JTEC) en de NATO-Ukraine Joint Working Group on Defense Reform (JWG). Deze missies richten zich op verschillende aspecten van de militaire capaciteit, waaronder bevelsvoering, en zijn gericht op het verbeteren van de interoperabiliteit en de effectiviteit van Oekraïense militaire eenheden.

De trainingen richten zich onder meer op het verbeteren van de communicatie, planning en besluitvorming binnen het Oekraïense leger. Ook worden er trainingen gegeven op het gebied van leiderschap, tactiek en operationele planning. Daarnaast worden Oekraïense officieren uitgenodigd om deel te nemen aan NAVO-oefeningen en cursussen, waardoor ze kunnen leren van de ervaringen van andere NAVO-landen en hun eigen vaardigheden verder kunnen ontwikkelen.

De NAVO heeft Oekraïne geholpen bij het verbeteren van hun militaire capaciteiten en bevelsvoering door middel van trainingen en andere ondersteunende maatregelen. Deze maatregelen zijn gericht op het verbeteren van de interoperabiliteit en effectiviteit van Oekraïense militaire eenheden in reactie op het conflict in het oosten van het land.

In 2014, toen het conflict in het oosten van Oekraïne begon, was het Oekraïense leger niet in staat om effectief te opereren tegen de pro-Russische separatisten. Het leger was onderbemand, ongemotiveerd en slecht uitgerust. Naarmate het conflict voortduurde, begon het Oekraïense leger echter Auftragstaktik toe te passen in haar militaire operaties.

Door ondergeschikte commandanten meer autonomie te geven, werden ze in staat gesteld om snel te reageren op veranderende situaties op het slagveld en om flexibele en wendbare operaties uit te voeren. Het Oekraïense leger heeft ook geprobeerd om de communicatie tussen verschillende niveaus te verbeteren en de nadruk te leggen op leiderschap, tactiek en operationele planning.

De Russische bevelsvoering

De Russische bevelsvoering heeft een lange geschiedenis en is gevormd door verschillende factoren, waaronder de Russische militaire tradities, de invloed van de Sovjet-Unie en de modernisering van het Russische leger na de val van de Sovjet-Unie. Over het algemeen kan de Russische bevelsvoering worden beschreven als een hiërarchisch systeem met een sterke nadruk op centralisatie en controle.

Het Russische leger is opgedeeld in verschillende niveaus, beginnend met de Strijdkrachten van de Russische Federatie, die onder leiding staan van de Minister van Defensie. Onder dit niveau zijn er vier militaire districten die verantwoordelijk zijn voor het bevel over troepen in hun gebied. Deze districten worden geleid door generaals die rechtstreeks rapporteren aan de Minister van Defensie.

Elk militair district bestaat uit meerdere legers, elk onder leiding van een generaal. Een leger is op zijn beurt onderverdeeld in meerdere divisies, bataljons en compagnieën. Binnen elk niveau van het leger heeft de bevelhebber de controle over de ondergeschikte eenheden en geeft hij opdrachten aan zijn ondergeschikte commandanten.

Kenmerk van de Russische bevelsvoering is op discipline en gehoorzaamheid aan superieuren.

Een kenmerk van de Russische bevelsvoering is de nadruk op discipline en gehoorzaamheid aan superieuren. De bevelvoering gaat van boven naar beneden en is sterk gecentraliseerd, met een sterke nadruk op het naleven van de voorschriften en procedures. Dit betekent dat het initiatief van ondergeschikte commandanten beperkt is en dat ze strikte orders moeten opvolgen. De nadruk ligt op het behalen van de doelen die zijn gesteld door hogere bevelhebbers, zonder al te veel ruimte voor interpretatie.

De Russische bevelsvoering is een hiërarchisch systeem met een sterke nadruk op centralisatie en controle. Het leger is opgedeeld in verschillende niveaus, waarbij elke bevelhebber verantwoordelijk is voor zijn ondergeschikte eenheden en strikte orders moet opvolgen. Er is weinig ruimte voor interpretatie en initiatief van ondergeschikte commandanten.

Er zijn enkele belangrijke verschillen tussen de bevelsvoering van Oekraïne en Rusland. Hieronder volgen enkele van de belangrijkste verschillen:

Centralisatie versus decentralisatie:

Zoals eerder vermeld, heeft de Russische bevelsvoering een sterke nadruk op centralisatie en controle. Dit betekent dat bevelhebbers in het Russische leger een grote mate van controle hebben over hun ondergeschikten en dat beslissingen van bovenaf worden genomen. In tegenstelling hiermee heeft de Oekraïense bevelsvoering meer de neiging tot decentralisatie, wat betekent dat bevelhebbers op lagere niveaus meer autonomie hebben om beslissingen te nemen en op te treden zonder expliciete instructies van hogere niveaus.

Invloed van politiek:

De Russische bevelsvoering is meer gevoelig voor politieke invloeden dan de Oekraïense bevelsvoering. Dit komt omdat het Russische leger historisch gezien dicht bij de politieke machthebbers staat en onder directe controle van de president en zijn adviseurs valt. In Oekraïne is de bevelsvoering minder politiek gevoelig en er is minder directe invloed van de president op het leger.

Aard van conflict:

Het conflict in het oosten van Oekraïne is overwegend een intern conflict, terwijl het Russische leger de afgelopen jaren in verschillende internationale conflicten is ingezet, waaronder de conflicten in Syrië en de Krim. Dit heeft geleid tot verschillende benaderingen van bevelsvoering en militaire tactieken.

Mate van modernisering:

Het Russische leger heeft in de afgelopen jaren een moderniseringsproces ondergaan en heeft nieuwe technologieën en tactieken geïmplementeerd. In vergelijking hiermee is het Oekraïense leger minder gemoderniseerd en beschikt het over minder geavanceerde technologieën.

Kortom, er zijn enkele belangrijke verschillen tussen de bevelsvoering van Oekraïne en Rusland, waaronder de mate van centralisatie, politieke invloed, aard van conflict en mate van modernisering. Deze verschillen hebben invloed op de militaire tactieken en de effectiviteit van de twee legers.

Het Oekraïense leger is succesvol door toepassing en Auftragstaktik

Het Oekraïense leger heeft Auftragstaktik toegepast in haar militaire operaties en heeft hierdoor succesvol kunnen opereren tegen pro-Russische separatisten, de Russische troepen in het oosten van het land en de huidige invasie van Rusland. Rusland loopt vast mede door het bevelsvoering concept en leiderschap. Terwijl het Oekraïense leger initiatiefrijk, flexibeler optreed en snel kan inspelen op veranderde situaties. Dit duidelijk gebleken in het afgelopen jaar.

Opensource bronnen